Rio Tinto

37º 24' 33'' N 6º 40' 9'' W

Południowy zachód w Hiszpanii

Hiszpania

Opis

Rio Tinto to park górniczy w południowo-zachodniej części Hiszpanii. W obszarze tym płynie rzeka również zwana Rio Tinto. Wypływa z góry Siera Morena w Andaluzji. Rzeka Rio Tinto ma wyjątkowy czerwono-pomarańczowy kolor, wynikający z jej składu chemicznego, który jest wyjątkowo kwaśny i zawiera bardzo wysoki poziom żelaza i metali ciężkich. Po przejechaniu 50 km struktura chemiczna, która sprawia, że ​​rzeka Rio Tinto jest tak wyjątkowa, wydaje się powoli zanikać, podobnie jak dziwne zabarwienie. Miejsce, w którym zmienia się struktura chemiczna rzeki, znajduje się w pobliżu miasta Niebla. Chemia rzeki zaczyna się znacząco zmieniać po miejscowości Niebla, ze względu na to, że Rio Tinto łączy się z innymi strumieniami, które są połączone z Oceanem Atlantyckim. Usuwanie kwaśnych wód kopalnianych z kopalń prowadzi do poważnych problemów środowiskowych, ponieważ nie kwasowość (niskie pH) rozpuszcza metale ciężkie w wodzie. Wyraźnie widać, ile drenażu kwaśnych wód pochodzi z procesów naturalnych, a ile z górnictwa. Istnieją poważne obawy o środowisko związane z zanieczyszczeniem rzeki. Korpus rudy został zdeponowany w okresie karbońskim (300–350 mln lat temu) w wyniku działań hydrotermalnych na dnie morskim. Historia górnictwa w rejonie Rio Tinto sięga czasów Tartessans i Iberyjczyków, którzy rozpoczęli wydobycie w 3000 r. p.n.e., a następnie Fenicjan, Greków, Rzymian, Wizygotów i Maurów. Region Rio Tinto był źródłem przez około 5000 lat wydobycia rudy i chemicznej rafinacji, głównie miedzi, srebra i złota, a później żelaza, manganu i innych minerałów. Ta długoletnia działalność górnicza w znacznym stopniu zmodyfikowała topografię regionu.

Surowce kopalniane

W rejonie Rio Tinto przez około 5000 lat wydobyto rudy, w tym miedź, srebro, złoto, minerały i inne minerały, wydobywane aż do 20 kilometrów od brzegów rzeki. W wyniku wydobycia Río Tinto wyróżnia się bardzo kwaśnym odczynem (pH 2), a jego głęboki czerwonawy odcień wynika z rozpuszczonego w wodzie żelaza.

Informacje antropologiczne

Istnieją poważne obawy środowiskowe dotyczące zanieczyszczenia rzeki.

Chociaż rzeka stanowi surowe środowisko do życia, niektóre mikroorganizmy sklasyfikowane jako ekstremofile rozwijają się w takich warunkach. Takie formy życia obejmują pewne gatunki bakterii, glonów i heterotrofów, społeczne i środowiskowe koszty życia w epoce mineralnej, w której współczesne światowe źródła utrzymania zależą prawie całkowicie od wydobycia surowców mineralnych. Ze względu na logikę ekstraktywizmu – szybkiego i powszechnego usuwania zasobów w celu wymiany na globalnych rynkach kapitalistycznych – zarówno kraje rozwinięte, jak i rozwijające się są nierozerwalnie uwikłane w dążenie do wydobycia zasobów jako środka podtrzymania obecnego stylu życia, a także kluczowego mechanizmu promowania rozwoju społeczno-gospodarczego . W ciągu ostatnich 15 lat nastąpiła masowa ekspansja wydobycia surowców mineralnych, ponieważ wiele krajów rozwijających się zliberalizowało swoje sektory wydobywcze, umożliwiając kapitałowi zagranicznemu i firmom wydobywczym wejście na grunty chłopskich rolników i rdzennej ludności. Choroby, na które mogą cierpieć to krzemica, zapalenie płuc, rak, azbestoza, problemy z oddychaniem i inne. Typowe tabletki stosowane przez górników to zioła przeciw krzemicy, leczenie szpitalne, tabletki przeciwbólowe, przeciwzapalne.

Gdy górnicy osiedlili się w obozie, wykorzystywali godziny poza płukaniem złota, aby wykorzystać otaczające ich dzikie źródła pożywienia. Na jagody, zioła i zwierzęta, takie jak dziczyzna, wiewiórki, bizony, psy preriowe i owce, polowano i łapano je w lesie, aby później gotować nad ogniem. Ponieważ większość górników z gorączki złota była mężczyznami – i ponieważ w XIX wieku gotowanie wciąż definiowano jako pracę kobiet – większość z tych mężczyzn była zmuszona nauczyć się gotować nad otwartym ogniem, aby przeżyć. Religią tych górników jest katolicyzm. Aby zostać górnikami, muszą studiować na elitarnym uniwersytecie.

Informacje socjologiczne

Przykładów takiego konfliktu jest wiele, a kilka powodów zostało przedstawionych jako przyczyny tych konfliktów i opiera się na kontroli strukturalnej różnych rządów.

Informacje archeologiczne

Główną działalnością Rio Tinto jest produkcja surowców, w tym miedzi, rudy żelaza, boksytu, diamentów, uranu oraz minerałów przemysłowych, w tym dwutlenku tytanu, soli, gipsu i boranu. Rio Tinto również zajmuje się przetwarzaniem niektórych z tych materiałów, a zakłady zajmują się przetwarzaniem boksytu na tlenek glinu i aluminium oraz wytopem rudy żelaza na żelazo. Firma produkuje również inne metale i minerały jako produkty uboczne z przetwarzania swoich głównych surowców, w tym złota, srebra, molibdenu, kwasu siarkowego, niklu, potażu, ołowiu i cynku. Rio Tinto kontroluje aktywa brutto o wartości 81 miliardów dolarów na całym świecie, z głównymi skupiskami w Australii (35%), Kanadzie (34%), Europie (13%) i Stanach Zjednoczonych (11%) oraz mniejszych holdingach na południu Ameryka (3%), Afryka (3%) i Indonezja (1%).

Informacje z zakresu zrównoważonej turystyki

Obszar ten obejmuje górne i środkowe odcinki rzeki Tinto. Jest wyjątkowy na skalę światową, zarówno ze względu na piękne kolory, jak i wyjątkowe warunki środowiskowe i historyczne. Węgiel odkryto tuż za północno-wschodnimi granicami Porto w XVIII wieku, a tam, gdzie w parafii São Pedro da Cova znajdowały się farmy, wkrótce pojawiło się górnictwo. Ta konkretna kopalnia była eksploatowana przez 200 lat, zanim została zamknięta w 1970 roku. Muzeum znajduje się w Casa da Malta, która kiedyś była domem dla górników, którzy przyjeżdżali tu do pracy z innych części kraju. Jeśli interesujesz się starym przemysłem, możesz zobaczyć, co pozostało po starej kopalni, podczas gdy muzeum składa się z dwóch części: pierwsza opisuje rodzaj rudy, która została tu wydobyta, a druga szczegółowo opisuje życie i rutynę pracownik.

Zrównoważony rozwój środowiska

Rio Tinto było szeroko krytykowane przez grupy zajmujące się ochroną środowiska i co najmniej jeden rząd krajowy w zakresie wpływu działalności wydobywczej na środowisko. Najgłośniejsza jak dotąd krytyka środowiskowa pochodzi od rządu Norwegii, który zrezygnował z udziałów w Rio Tinto i zakazał dalszych inwestycji ze względu na obawy związane ze środowiskiem naturalnym. Roszczenia dotyczące poważnych szkód środowiskowych związanych z zaangażowaniem Rio Tinto w kopalnię Grasberg w Indonezji skłoniły Rządowy Fundusz Emerytalny Norwegii do wykluczenia Rio Tinto ze swojego portfela inwestycyjnego. Fundusz, o którym mówi się, że jest drugim co do wielkości funduszem emerytalnym na świecie, sprzedał udziały w firmie o wartości 4,85 mld kr (855 mln USD), aby uniknąć przyczyniania się do szkód środowiskowych spowodowanych przez firmę. Aby wyprodukować materiały, których potrzebuje świat, górnicy często pracują w odległych lokalizacjach i wrażliwych środowiskach. Postrzegają siebie jako wieloletnich zarządców zasobów naturalnych, w tym ziemi i wody, oraz ekosystemów, które wspierają. Gdziekolwiek pracują górnicy, stale współpracują z rdzennymi i lokalnymi społecznościami, aby ulepszać praktyki zarządzania zasobami naturalnymi, aby zminimalizować ich wpływ na środowisko.

Zaangażowanie w zrozumienie i łagodzenie zagrożeń i skutków, jakie ich działalność może stwarzać dla środowiska, rozciąga się od samego początku życia działalności, aż po jej zamknięcie. Na przykład co roku w kopalni Diavik Diamond Mine na Terytoriach Północno-Zachodnich Kanady górnicy gromadzą biologów i członków lokalnych społeczności rdzennych, aby pobierać próbki wody i oceniać ryby. A w Australii, w naszych operacjach Weipa w Far North Queensland, współpracują z tradycyjnymi właścicielami i miejscową ludnością aborygeńską, aby rekultywować ziemię za pomocą starożytnych nasion, aby upewnić się, że odpowiednie rośliny są uprawiane na odpowiednich obszarach. Rośliny te będą wykorzystywane w medycynie, żywności i ceremoniach. W zarządzanych operacjach stosują wewnętrzne standardy i praktyki, które są zgodne, a czasem wykraczają poza, międzynarodowe i lokalne przepisy i zezwolenia, a także wymagania odpowiednich stowarzyszeń branżowych, takich jak Międzynarodowa Rada ds. Górnictwa i Metali (ICMM) . Ich normy jasno określają, czego pracownicy wymagają od zakładów w zakresie różnorodności biologicznej i zarządzania usługami ekosystemowymi, kontroli emisji do powietrza i wody oraz gospodarki odpadami. Procesy zapewnienia zgodności z tymi normami, lokalnymi przepisami i międzynarodowymi certyfikatami, takimi jak Copper Mark i Aluminium Stewardship Initiative (ASI), są jednym z powodów, dla których nasze zakłady są odpowiedzialnymi zarządcami gruntów i wód.